Ne günlermiş,
Aşktan ve coşkudan sarhoş, birbirimizin yüzünde bir gülümseme daha nasıl oluşturabiliriz'in telaşında, bir tebeşire kazımışız aşkımızı.
Tebeşirin aşınabilen, ufalanabilen, bitebilen bir şey olduğunu aklımıza bile getirmeden, ondan çok daha önce ufalanacağımızı da.
Bütün anılara yabancılaşmışken, eski bir fotografa bile iki yabancıya bakar gibi  "Yakışmışlar aslında." diyecek kadar, kırık bir tebeşirin bu pazar sabahı bana seni hatırlatması ne kadar güzelse, hiçbir şey hissettirmemesi bir o kadar hüzünlü.
Yaşanmışlıklara ve anılara,
Şerefe.