hep aynı kelimelerin etrafında dönüp duruyorum
hep aynı yerden tutuyorum
her şey yine aynı
bir şeyler yine eksik
ben yine
ben yine cümleler kuruyorum
sonra yine neyse deyip yine susuyorum
kafam yine çok karışık
her şeyi anlatır gibi yapıp, hiçbir şey yapmıyorum yine
sonra kızıyorum utanmadan, anlamadın diye

çakıl taşlarına masallar anlatmayı bıraktım
yine de aklımdalar
sanki bir gün "ee nerde kalmıştık, hadi" diyecekler de, ben yine konuşmaya başlayacakmışım gibi
oysa onları bir poşetin içinde, dolapta beklemeye bırakan da benim
poşetteyken sesimi duyamazlar ki

bu gece bir şeyler anlatmalıyım sana
sen anlamasan da olur
ama ben anlatmalıyım
(...)



yarım